Liburuan hiru zutabe nagusi dira: ahozkotasuna, transmisioa eta memoria.
Ahoz kontatu eta belarriz jasotako testuak bildu ditu Uxue Alberdi idazle eta bertsolariak Belarriko Kilkerrak (Elkar) liburuan. Istorioak ilustratzeko Begoña Durruty izan du alboan egileak. Gaur Donostian aurkeztu duten lana “liburu akzidental bat” dela kontatu du Alberdik. Beste fikziozko ipuin bat idazten ari zela, harekin ataskatu, egoskortu eta frustratuta zegoela, “halako batean gogoratu nintzen gure aitak itxialdi garaian bidali zizkigun ahozko mezuekin. Familia entretenitzeko eskatu nizkion umetako, soldaduskako edota seminarioko istorioak kontatzeko eta gogoratu nintzen bazirela batzuk oso politak”. Alberdi kontakizun horiek idatziz ematen saiatu zen eta ahoz zeukaten grazia hura mantentzen. “Hortik tiraka ia ia jolasean bezala, bururatu zitzaidan inguruan neuzkan kontalari onak tentatzea istorioak biltzen hasteko”.
Hala, pixkana pixkanaka, hainbat kontalariren pasadizoak, anekdotak jasotzen joan zen idazlea. “Batzuk dramatikoak ziren, beste batzuk, aldiz, umorezkoak, nazkagarriak, beldurgarriak…”. Alberdi norbaitek ahoz kontatutakoa belarriz jaso eta idatziz ematen saiatu izan da, “ahalik eta indar handiena bilduz eta gordez”.
Liburuan mende bete biltzen duten istorioak daude gordeta, “elkarri igurtzika”, dio idazleak, eta gaineratu duenez, liburuan hiru zutabe nagusi dira: ahozkotasuna, transmisioa eta memoria. “Iruditzen zait elkarri istorioak kontatzea gutxi baloratzen den zerbait dela, akaso gizaki egiten gaituena horixe baldin bada ere”.
Liburuaren gaiei dagokienez, goseaz, lotsaz, beldurraz, ausardiaz, elkarri ematen diogun tratuaz, penaz, krudelkeriaz, pudoreaz… mintzo da. Horiek guztiak lau atal nagusitan banatu ditu Alberdik: Marrubi-lapurretan, Zerurako eskailera da, Minaren gela eta Ispilua.“Liburu fresko fresko eta bizi bizi bat gelditu da Begoña Durrutyk ezin hobeto ilustratu duena eta bizi pusketak dauzkana barruan”, bukatu du egileak.