Idazleak estreinako liburua du Azpijokoa Azpiazun (Erein). Lapurretak, ustelkeria, lagun baten hilketa eta galipotezko kafe beroa dira abentura ilun honetako osagai nagusiak.
Iñaki Dorronsoro Maiozek (Ataun, 1994) Azpijokoa Azpiazun du lehenengo liburua. Gipuzkoarrak bi ipuin labur eman ditu argitara 7K astekarian: Ezkutuan (2022) eta Jon Zaharra (2023). Orain, Miren Arrieta kazetaria eta Alfontso detektibe pribatuaren lehen kasuarekin murgildu da bete-betean literaturan.
Egileak Erein argitaletxearen Uzta Gorria sail beltzean argitaratu du eleberria. “Ate kolpeek esnatu ninduten. Enkajezko gortinatik sartzen zen argia ikusita, artean iluna behar zuen, farola bakartiak eta neoizko argiak bakarrik esna, kaleetan. Beno, eta atea gero eta gogorrago jotzen ari zen kondenatua”, honela abiatzen da nobela. Lapurretak, ustelkeria, lagun baten hilketa eta galipotezko kafe beroa dira abentura ilun honetako osagai nagusiak.
Dorronsororen esanetan, “moldez genero beltzekoa den liburua dugu, umoretik idatzia eta umoretik gidatua, bereziki pertsonaien hartu-emanek eta elkarrizketek ematen diote erritmo bizi eta umoretsu hori”. Hala, “misterio txiki batekin hasiko zaigu istorioa, handitzen joango da eta estolda zuloaren bukaerarako iristen garenerako, zorte pixka batekin, irakurlea irribarrez egongo da”.
Azpijokoa Azpiazun saga bat izango denaren lehen liburua dugu. Izan ere, idazleak Miren eta Alfontso pertsonaiekin abentura berriak idazteko asmoa azaldu du, “liburua irakurtzen den bitartean, nik ahal dudan guztia idatziko dut, esploratu nahi dut, ikasi nahi dut. Hasiberri zaidan mundua da eta bertan jarraitu nahiko nuke”.