Atzo Estatu espainiarreko Gobernuko Ministroen Kontseiluak Ikus-entzunezkoen Lege Orokorraren proiektua onartu zuen. Hizkuntzen berdintasunaren alde lan egiten duten gizarte eta kultur erakundeek adierazpen bateratua sinatu dute euren desadostasuna agertuz.
“Gure ustez, ez dira inondik inora nahikoak testu honetan jasotzen diren gure hizkuntzen aldeko urratsak, aurretik argitaratutako aurreproiektuei dagokienez. Beraz, nabarmen hobetu beharko da legea Espainiako Kongresuan izapidetzen den bitartean”, adierazi dute.
Izan ere, “legedi justuago eta demokratiko batek Espainiako Estatuaren hizkuntza- eta kultura-aniztasuna aitortu, defendatu eta sustatu behar dutela uste dugu, eta gure hizkuntzei orain arte ukatu zaizkien espazioak berreraikitzen eta berreskuratzen lagundu behar du”.
Horregatik, indar politiko guztiei eta Espainiako Gobernuari eskatu diete, Gorte Nagusietarako izapideak egin bitartean, Ikus-entzunezko Komunikazioari buruzko etorkizuneko Lege Orokorraren testuak oinarrizko printzipio gisa jaso dezala hizkuntza-aniztasuna aitortzea, defendatzea, bermatzea eta sustatzea. Aniztasun hori bi eremutan, gutxienez, zehaztu beharko litzateke: “lehenik, Estatuko hizkuntza guztietako edukiak eta gutxieneko ehunekoak berdinduko dira bikoizketan, azpitituluetan eta audiodeskribapenetan. Bigarrenik, Estatuko hizkuntzetako ikus-entzunezko ekoizpenak finantzatzeko betebeharrak berdinduko dira, plataforma digitaletarako zein telebista-kanaletarako”.
Ildo horretan, konpromisoa hartu dute helburu horiek lortzeko, beharrezko kudeaketa eta jarduera guztiak elkarrekin egiteko diputatuen eta senatarien aurrean, bai eta Espainiako Gobernuaren aurrean ere, izapide parlamentarioaren aldi osoan, bai gure lurraldeetan, bai eta Madrilen bertan ere.
“Ikus-entzunezkoena da gaztelania ez diren hizkuntzek bazterketa nabarmenena duten sektoreetako bat”, azaldu dute. “Netflix, HBO Max, Prime Video, Rakuten TV, Apple TV+, Movistar+ edo Disney + bezalako ikus-entzunezko plataformen katalogoetako milaka izenburuetatik oso ehuneko anekdotikoa dago, kasurik onenean, hizkuntza horietan, eta gehienetan ekoizpen propioak izaten dira. Gaztelaniaz, berriz, eskaintza osoa dago bikoiztuta edo azpitituluak jarrita. Halaber, eskaintza osoan zehar dozenaka hizkuntza ditugu eskuragarri, eta ikusi da horrek ez duela inolako arazorik sortzen”.
Gaur egunera arte, ikus-entzunezkoen lege orokorrak gaztelaniarako besterik ez zituen ezartzen gutxieneko edukien derrigorrezko ehunekoak eta finantzazioa. Horrela, Estatuko beste hizkuntzei ez zitzaien inolako aitortzarik egiten, ez bazen legeren batek modu erretorikoan jasotzen zuelako. Hala, haurrek, gazteek eta, oro har, herritarrek ezin zuten beren hizkuntzan gozatu telebista-programen, telesailen eta filmen eskaintza.
“Ikus-entzunezkoen sektorean erabakitasunez jardun behar da; izan ere, gure hizkuntzen bazterkeria-egoera nabarmenena den eremuetako bat da, eta, aldi berean, herritarrek, oro har, eta gazteek eta haurrek, bereziki, gehien erabiltzen duten aisialdi-eskaintzetako bat da. Bi elementu horiek bat egiten dute gure herrialdeen garapen linguistiko, kultural eta ekonomikoan laguntzeko gaitasun handia duen sektorean”.