Mikel Ayestaran kazetari eta idazleak Gazako istorioak liburua plazaratu du, azken bi hamarkadetan Gazan egindako lanaren emaitza gisa.
Mikel Ayestaran kazetari eta idazleak azken hogei urteetan eguneroko batean jasotako Gazako istorioei liburu formatua eman zion apirilean. Argitalpen horrek erderaz ikusi zuen argia. Orain, euskarazko bertsioa plazaratu du Ibon Plazaola itzultzailearen laguntzarekin.
Gazako istorioak (Alberdania) da liburuaren izenburua eta idazleak Gazan egindako lanaren emaitza da: “urteotan gatazkari buruz idatzi ditudan kroniken kronika, batetik, eta bereizketa-hesiaren alde batean nahiz bestean bizi izandako esperientziena, bestetik”, adierazi du.
“Gaza den leku bakar honi buruzko arnasa luzeko proiektu hau” aspaldi hasi bazuen ere, 2023ko urriaren 7ko erasoek liburuaren argitalpena azkartu dutela aitortu du egileak, “sekula ez naiz lanean aritu halako leku batean”.
Zenbaki huts eta hotzek bakarrik leku duten garaian, Ayestaranek oso argi izan du izenei garrantzia eman nahi ziela liburu honetan. “Gazatarrek izena dute, bizimodu bat dute eta liburu honekin izen horiek eta istorio txiki horiek azaldu nahi izan ditut, Gazan dagoen errealitatea jendeari erakutsiz”.
Hala, ehunka dira kazetariak liburuan aipatzen dituen izenak: “auzo, herri eta hirien izenak, antzinako eta gaur egungo eskualde, herrialde eta estatuenak, bazter apartatuenenak eta leku ospetsuenenak, eta, batez ere eta nagusiki, gizon-emakumeenak, haur, gazte, heldu eta zaharrenak, hala bizienak nola hilenak, aktibista, soldadu, miliziano, politikari eta gatibuenak, gazatarrenak bezala baita israeldarrenak ere”, nabarmendu du Plazaolak. Eta, halaxe, “irakurleak Historia aurkituko du liburu honetan batetik, hiru mila urte baino gehiagoko Historia luze, harro eta odoltsua, Tutmosis III.aren garaitik azken bi urteotako sarraskietaraino, tartean beste ezin konta ahala gertakari direla; eta, bestetik, eta batik bat, istorioak aurkituko ditu, istorio xume bezain gogoangarriak”, adierazi du itzultzaileak.
Euskal esaera zahar ezagunak dionez, “izena duenak izana du, edo, bestela esanda: izenik ez duenak, izendatzen ez denak, izana galtzen du, edo hortxe gelditzen da, erdi edo guztiz ahaztuta, edo baten batek estali eta isilarazi egiten du, berariaz eta asmo txarrez, zerbaitek izena —eta izana— izate hutsa mehatxu bazaio”, adierazi du Plazaolak. Horregatik dira hain garrantzitsuak lekukoak, “bertatik bertara ikusi edo entzundakoaren berri ematen dutenak, bestela izenik ez lukeena izendatzen dutelako, eta, beraz, ezkutuan dagoenari edo izenik ezean hutsa edo hutsaren hurrena baino ez litzatekeenari izana ematen diotelako”.
Oier Etxebeste Alberdaniako editorearentzat lan hau euskaraz irakurri ahal izatea “albiste bikaina” da, eta horretan “funtsezkoa izan da Ayestaranek gurean argitaratzeko nahia, eta Ibon Plazaola itzultzailearen lan zorrotza, berak euskarara ekarri baitu Ayestaranen ahotsa eta istorioen indarra”.